របៀបបណ្តុះផ្សិតចំបើង🍄🍄

 

👉វត្ថុធាតុដើម៖

- ជីរអាចម៍គោ ឬ ជីរពោះត្រី

- ចំបើងចិញ្ច្រាំ ទឹក ម្សៅពោត

- ដីខ្មៅ (ដីខ្មៅនៅកន្លែងចងគោ ដីគុម្ពចេក ដីល្បប់ភក់បាតបឹង ជាដើម)

👉របៀបដាំ៖

១- យកពោះត្រីឬ អាចម៍គោ ទៅបុកលាយដីខ្មៅ ហើយហាលអោយស្ងួត រួចបុកអោយរសោះៗ ទុកចោលប្រហែល ១០ថ្ងៃ។

២- យកចំបើងចាស់ៗ ចិញ្ច្រាំខ្លីៗ ហើយ ជ្រលក់ទឹកក្តៅឧណ្ហៗ អោយសើមជោគ រួចយកទៅ គរធ្វើជារងដំណាំ។ ក្រាលប្រហែលកម្រាស់ប្រហែលពីរតឹក។

៣- យកដីជីរពោះត្រី ឬ ដីជីរអាចម៍គោ ទៅរោយបន្ថើរៗ ពីលើ។

៤- យកម្សៅពោត corn flour ទៅរោយពីលើ ស្តើងៗ មួយជាន់ទៀត។

៥- យកចំបើងចិញ្ច្រាំខ្លីៗ ជ្រលក់ទឹកក្តៅឧណ្ហៗ អោយសើម រួចយកទៅក្រាលពីលើ កម្រាស់ប្រហែល១តឹក។

៦- យកដីជីរពោះត្រី ឬ ដីជីរអាចម៍គោ ទៅរោយបន្ថើរៗ ពីលើ។

៧- យកម្សៅពោត corn flour ទៅរោយពីលើ ស្តើងៗ មួយជាន់ទៀត។

៨- យកចំបើងចិញ្ច្រាំខ្លីៗ ជ្រលក់ទឹកក្តៅឧណ្ហៗ អោយសើម រួចយកទៅក្រាលពីលើ កម្រាស់ប្រហែល២តឹក។

៩- យកផ្ទាំងសំពត់ប្លាស្ទិក គ្របពីលើ ហើយសង្កត់អោយហប់ កុំអោយរបើកតាមខ្យល់។

១០- មួយអាទិត្យម្តង បើកផ្ទាំងសំពត់ចេញ ប្រស់ទឹកអោយសើមចំបើងផ្អួរៗតិចៗ ហើយគ្របទុកវិញ តែកុំប្រស់ទឹកច្រើនហួសប្រមាណ នឹងនាំអោយផ្សិតរលួយកូន ខានដុះចេញមក។

១១- ក្នុងរយៈពេលពីរអាទិត្យ ផ្សិតនឹងចាប់ផ្តើមដុះចេញកូនតម្រៀបគ្នា។ បើសិនជាមានផ្សិតធំល្មម អាចបេះបាន សូមបេះចេញ ដើម្បីទុកកន្លែង អោយផ្សិតដុះថែមទៀត នៅថ្ងៃបន្តបន្ទាប់មក។

១២- ចំពោះអ្នកសំបូរដើមទុន គេអាចធ្វើបន្ទប់ ប្រក់ប្លាស្ទិក ហើយមានរានឬស្សី ដាក់ចំបើង ដើម្បីបណ្តុះកូនផ្សិត។ ធ្វើបែបនេះ នឹងធ្វើអោយងាយស្រួល ពេលបេះផល។ នៅពេលដើរចេញចូល ប្រស់ចំបើង សូមបើកជញ្ជាំងនិងទ្វារ អោយធំ ដើម្បីទាញយក អុកស៊ីសែន។ បើមិនដូច្នេះទេ គេអាចពុលខ្យល់ហប់ សន្លប់បាត់ស្មារតីបាន នៅពេលគេចូលប្រស់ទឹក ឬ ចូលបេះផ្សិត។

១៣- រយៈកាលបេះផល គឺរវាងចុងអាទិត្យទីពីរ រហូតដល់ពេញអាទិត្យទី៤។

១៤- ចូលអាទិត្យទី៥ ឬ ទី៦ ផ្សិតនឹងថមថយកំសួល លែងដុះ។ ដូច្នេះ គេអាចរើរង យកចំបើងជ្រលក់ទឹក ប្រស់ជីរនិងម្សៅពោត សាជាថ្មី។

១៥- ផ្សិតចំបើងអោយផលល្អ នៅពេលអាកាសធាតុក្តៅហើយហប់។

១៦- បើមិនចង់ប្រើអាចម៍គោ ឬ ពោះត្រី អាចប្រើមេដំបែស្រា ក៏បាន គ្រាន់តែលទ្ធផល ស្ទើរចំនួនជាង។

១៧- ផ្សិតចំបើង ផ្តល់វិតាមីន B ធ្វើអោយដុះឈាមក្រហម មានកម្លាំង, វីតាមីន D សម្រាប់ជួយបណ្តុះឆ្អឹង ព្រមទាំង ជីវជាតិសំខាន់ៗផ្សេងៗទៀត សម្រាប់ជួយអោយរាងកាយ មនុស្ស ទទួលនូវ សុខភាពរឹងប៉ឺង។

ប្រភពអត្ថបទ៖ កែវ ច័ន្ទបូរណ៍

បញ្ចូលរូបភាព និងផ្សាយបន្តដោយ៖ Sesan

វិធីសាស្ត្រគ្រប់គ្រងទឹកក្នុងស្រែ

 

ទឹកជាធនធានចាំបាច់ក្នុផលិតកម្មដំណាំស្រូវ។ ទឹកដើរតួនាទីដ៏សំខាន់ទៅក្នុងដំណើរការលូតលាស់របស់ដំណាំដូចជា ធ្វើឲ្យរុក្ខជាតិធន់នឹងកំដៅតាមរយៈការបំភាយចំហាយទឹកចេញពីផ្ទៃស្លឹក ជាភ្នាក់ងារក្នុងដំណើររស្មីសំយោគ ព្រមទាំងសម្របសម្រួលដល់ការស្រូប និងដឹកជញ្ជូនសារធាតុចិញ្ចឹម។ ម្យ៉ាងទៀតកម្ពស់ទឹកក្នុងស្រែមានទំនាក់ទំនងទៅនឹងលទ្ធភាពបែកគុម្ពរបស់ស្រូវ និងការលូតលាស់របស់ស្មៅចង្រៃ។  ដូច្នេះ ការគ្រប់គ្រងទឹក គឺជាកត្តាចំបងដែលកសិករត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ក្នុងផលិតកម្មដំណាំស្រូវ។

តម្រូវការទឹករបស់ដំណាំស្រូវប្រែប្រួលខុសគ្នាអាស្រ័យលើពូជ និងវគ្គលូតលាស់។ ពូជស្រូវចំការត្រូវការទឹកតិច។ ការដាំដុះស្រូវប្រភទនេះ ធ្វើឡើងដោយគ្មានប្រព័ន្ធភ្លឺ និងពឹងផ្អែកលើទឹកភ្លៀង ឬការស្រោចស្រពដូចដំណាំចំការដ៏ទៃទៀត(ស្រោចស្រពមិនឲ្យជោគជាំពេក គឺត្រឹមសើមដីល្មម)។

មួយផ្នែកធំនៃពូជស្រូវចំការមានការលូតលាស់ខ្សោយ និងផ្ដល់ទិន្នផលទាបនៅក្នុងលក្ខខណ្ឌមានទឹកច្រើន។ ចំណែកពូជស្រូវទំនាបពឹងទឹកភ្លៀង ដូចជា ផ្ការំដួល រាំងជ័យ ខា៤ ផ្កាច័ន្ទសែនសរ និងពូជស្រូវប្រាំងដូចជា អ៊ីអ៊ែរ៦៦ សែនពិដោរ ជលសារ ជាពូជស្រូវត្រូវការទឹកមធ្យម ឬច្រើន ដែលទាមទារឲ្យមានប្រព័ន្ធភ្លឺមាំល្អ ហើយជាពិសេសតម្រូវឲ្យមានប្រព័ន្ធស្រោចស្រពថែមទៀត។ 

ដើម្បីស្ទូងស្រូវទំនាបពឹងទឹកភ្លៀង និងស្រូវប្រាំងដោយប្រើសំណាបខ្ចី (ដើមទាប) ស្របតាមបច្ចេកទេស ទឹកក្នុងស្រែ គួររក្សាក្នុងកម្រិត ១-៥ ស.ម។ ក្នុងករណីមានប្រព័ន្ធបញ្ចេញបញ្ចូលទឹកគ្រប់គ្រាន់ នៅក្នុងដំណាក់កាលបែបគុម្ព គួររក្សាទឹកក្នុងស្រែកម្ពស់ប្រមាណ ២-៥ ស.ម។ នៅក្នុងអំឡុងពេលនៃវគ្គលូតលាស់ កសិករគួររក្សាទុកស្រែឲ្យស្ងួតទឹកក្នុងរយៈពេលពី ២-៣ថ្ងៃ ទើបបញ្ចូលទឹកជាថ្មី (សម្រាប់ស្រែដែលមានប្រព័ន្ធស្រោចស្រពត្រឹមត្រូវ) ដើម្បីឲ្យប្រព័ន្ធឬសរបស់ស្រូវលូតលាស់ល្អ និងបែកគុម្ពបានច្រើន។ ត្រូវជៀសវាងការបង្ហូរទឹកចឹញពីស្រែ នៅពេលដែលគ្រោះរាំងស្ងួតទំនងនឹងកើតមានឡើង។ ចាប់ពីដំណាក់កាលកកើតកួរដល់ដំណាក់កាលដាក់ទឹកដោះ ស្រូវត្រូវការទឹកជាប្រចាំ ដើម្បីបង្កើនសមាសភាគទិន្នផល។ ដូច្នេះ កសិករត្រូថែរក្សាទឹកក្នុងស្រែយ៉ាងហោចណាស់ពី ៥-១០ស.ម ជាពិសេសនៅចុងរដូវវស្សាជិតអស់ទឹកភ្លៀង។ លើសពីនេះទៅទៀត សម្រាប់ស្រែទំនាបពឹងទឹកភ្លៀង ដែលគ្មានប្រព័ន្ធស្រោចស្រព កសិករគួរជីកស្រេះទំហំ ២០ម x ១០ម ឬត្រូវជីកប្រឡាយទទឹង ១ម ជុំវិញស្រែ ដើម្បីផ្ទុកទឹកសម្រាប់ជួយសង្រ្គោះនៅពេលជួបរាំងស្ងួតក្នុងរយៈពេលខ្លី ហើយអាចចិញ្ចឹមសត្វ និងត្រី ឬប្រមូលត្រីធម្មជាតិបានទៀតផង។

ការគ្រប់គ្រងទឹកបានល្អមានសារៈប្រយោជន៍ដូចជា៖

-កសិកចំណេញថវិកាដែលត្រូវចំណាយក្នុងការស្រោចស្រព

-កាត់បន្ថយចំណាយលើការធ្វើស្មៅ

-ដំណាំលូតលាស់បានល្អបែកគុម្ពច្រើននិងផ្ដល់ទិន្នផលខ្ពស់

-កាត់បន្ថយហានិភ័យក្នុងការខ្វះទឹកដែលអាចធ្វើឲ្យស្រូវងាប់ ឬស្កក។

ប្រភព៖ https://web.maff.gov.kh/book/Rmuk4HJ0GA

បញ្ចូលរូបភាព និងនាំមកជូនដោយ៖ Sesan